Καλησπέρα, σας έλειψα ;

Πριν από καμιά δεκαριά μέρες στο μαγαζί του Γιαννολία μπροστά στο τζάκι πίνοντας τσίπουρο με τον καλό μου φίλο Γιάννη Παπαβασιλείου φιλοσοφούσαμε περί ζωής  . Η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω από διάφορα πράγματα που είχαν να κάνουν με το μέλλον, τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, τις καλλιέργειες  και πολλά άλλα. Αλήθεια, ρωτάω τον Γιάννη σε άσχετο χρόνο, θυμάσαι τους  Αρκουδιάρηδες ; Τους τύπους μωρέ που ήταν συνήθως τσιγγάνοι και γυρνούσαν τις γειτονιές με μια αρκούδα ; ”Ναι, ναι! θυμάμαι” μου είπε ο Γιάννης . ”Είχαμε και εμείς στην  Νίκαια όπου έμενα !” Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες -του λέω- και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε τις λεπτομέρειες των αρκουδιάρηδων . Θυμάμαι ,του λέω, ότι ο γύφτος ήταν ντυμένος στην τρίχα . Φορούσε ριγέ παντελόνι μαύρου χρώματος, άσπρο κάτασπρο πουκάμισο και πολύχρωμο γιλεκάκι . Στο ένα του χέρι κρατούσε ένα ντέφι και μια βίτσα και από το άλλο την αλυσίδα που ενώνονταν στο χαλκά που ήταν περασμένος στην μύτη του άτυχου ζώου . Θυμάμαι πολύ καλά τα χρυσά δόντια του όταν χαμογελούσε, τα παράξενα δαχτυλίδια που είχε στα χέρια του και φυσικά το χαρακτηριστικό μουστάκι του . ”Πως κάνει η Βουγιουκλάκη;” φώναζε ο αρκουδιάρης στο ζώο και αυτό σηκώνονταν στα δυο του πόδια και έκανε πως χορεύει . Ο τύπος τότε βάραγε το ντέφι και τραγουδούσε το σήκω χόρεψε κουκλί μου να σε δω να σε χαρώ και άλλα διάφορα άσματα . ”Πως βάζει κραγιόν η Τζένη Καρέζη ;” ,φώναζε ο Αρκουδιάρης. Και το ζώο έκανε με τα δυο του μπροστινά πόδια ότι βάζει κραγιόν στο πρόσωπό του .Χαμός στην γειτονιά από τους πιτσιρικάδες. Θαυμασμός για αυτό το τεράστιο ζώο αλλά και για τον τύπο που το κουλάντριζε
( Κουλαντρίζω = Χειρίζομαι από το Τούρκικο ρήμα kullanmak ) .

Ο χορός τελείωνε και ο δαμαστής του θηρίου περιέφερε το ντέφι του ζητώντας λίγα χρήματα από τους παρευρισκόμενους . Αυτή ήταν ενός τύπου διασκέδαση για την τότε εποχή που ευτυχώς έχει εκλείψει καθώς διαβάζοντας έμαθα ότι η εκπαίδευση της αρκούδας γινότανε με βάναυσο τρόπο . Σκάβανε ένα λάκο και βάζανε φωτιά με ξύλα,. Από πάνω τοποθετούσαν μια λαμαρίνα και ο αρκουδιάρης έβαζε την αρκούδα να πατήσει πάνω στην λαμαρίνα παίζοντας ρυθμικά το ντέφι του . Το άτυχο ζώο καιγόταν και κουνούσε τα πόδια του πέρα δώθε και έδινε έτσι την αίσθηση ότι χορεύει .Έτσι λοιπόν στο άκουσμα του ντεφιού το ζώο καταλάβαινε ότι πρέπει να χορέψει . Εντελώς απάνθρωπο βέβαια αλλά βλέπεις την εποχή εκείνη στα μέσα της δεκαετίας του ’80  το θεωρούσαν διασκέδαση .

Μέχρι και τραγούδι έγινε ο Αρκουδιάρης https://www.youtube.com/watch?v=aHlBuiMysJg

Γιάννης Μαρκόπουλος , Κώστας Βίρβος οι στίχοι από τον δίσκο Θεσσαλικός κύκλος .

Ευτυχώς στις μέρες μας δεν υπάρχουν Αρκουδιάρηδες .

Η Φωτογραφία είναι από το http://epirusgate.blogspot.gr/ ” Αρκουδιάρης στα Ιωάννινα ”