Καλησπέρα σας !

Είμαι άρρωστος με το τζανκ φουντ ! Το δηλώνω δημόσια και ας είμαι ένας καλός μάγειρας . Δεν μπορώ να αντισταθώ σε ότι ” βρώμικο ” υπάρχει . Τρώω συνήθως αργά το βράδυ.Έχω διαταραχές φαγητού.Έχω διαταραχές γενικότερα…Δεν είμαι καλά σου λέω!Ξυπνάω και τρέχω στο ψυγείο, το ανοίγω, το κοιτάω και -κατά τύχη!- πέφτω πάνω στο σουβλάκι που άφησα κάνα δυο ώρες πριν!Πάντα όταν παραγγέλνω σουβλάκια παίρνω και ένα καβάτζα, του ψυγείου όπως το λέω, το οποίο το καταβροχθίζω με μεγάλη βουλιμία κατά τις 5 – 6 τα ξημερώματα . Στο είπα, δεν είμαι καλά ! Κάποια βράδια ακούω το ψυγείο σα να μου μιλάει ένα πράμα…Κάνει αυτό το γλυκό βουητό που με γαργαλάει στο ύπνο μου και αρχίζω να βλέπω κάτι όνειρα αδερφέ μου…άλλο να σου λέω και άλλο να τα βλέπεις . Το τι περνάει κάτω από τα βλέφαρά μου   δεν περιγράφεται!Κεμπάπια, μπέργκερς, γκουρμέ σαντουϊτσάρες, τα βραστά βρώμικα της Παντείου στην Λεωφόρο Συγγρού, η καντίνα στην πλατεία Μαβίλης, το αυτόφωρο στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας με τον μυρωδάτο πατσά του, τα κεμπάπ του Τόμας στο Δουργούτι στο Νέο Κόσμο· ένα σουβλατζίδικο που ακόμη και σήμερα αντιστέκεται  στην νέα μόδα και σερβίρει μόνο κεμπάπ Αρμένικο 30 χρόνια τώρα . Όπως καταλαβαίνεις, με τόσα που βλέπω στον ύπνο μου, πεινάω και κάνω μπούκες στο ψυγείο, στην κουζίνα και όπου αλλού υπάρχει φαγητό στο σπίτι .

Πίσω στο θέμα μας τώρα . Είπαμε είμαι σουβλακοεξαρτημένος . Πριν από έξι χρόνια που μετακόμισα στην επαρχία,προσπαθούσα με μανία να ανακαλύψω τις ψαγμένες σουβλακερί της Πρέβεζας . Μην περιμένεις τώρα αναγνώστη μου ότι είμαι κανένας νορμάλ τύπος που τρώει το σουβλάκι του με απ ΄ όλα ή ότι θέλει τις πιτούλες του αλάδωτες και άλλα τέτοια ξενέρωτα σημεία των καιρών μας.Όχι βέβαια.Για εμένα σωστό σουβλάκι είναι το παλιακό . Αυτό που έχει λαδούμπα στην πίτα του, δεν περιέχει τζατζίκι αλλά γιαούρτι και είναι ΧΩΡΙΣ πατάτες . Δεν αντέχω να τρώω άλλες πατάτες και για αυτό τονίζω το “χωρίς” . Έχει γίνει η τηγανιτή πατάτα εθνικό μας φαγητό!Έλεος!

Έτσι λοιπόν όποτε παραγγέλνω σουβλάκια με πίτα, η παραγγελία προς τον μάστορα έχεις ως εξής:Τρία πίτα σουβλάκι χοιρινό με τομάτα, κρεμμύδι, καυτερό πιπέρι . Μόλις η παραγγελιά φτάσει στην πόρτα μου, τσακώνω τα σουβλάκια, σκίζω την σακούλα, ανοίγω το…γνωστό ψυγείο που λέγαμε πιο πάνω, βγάζω από μέσα του έναν κεσέ γιαούρτι πρόβειο, αραδιάζω τα σουβλάκια σε ένα πιάτο, ψιλοκόβω μαϊντανό, φέρνω μπροστά μου το αλάτι, το μπούκοβο, το μαϊντανό, ξετυλίγω με προσοχή τα σουβλάκια, προσθέτω μια γερή δόση γιαούρτη, δυο καλές πρέζες αλάτι και μπόλικο μπούκοβο. Τυλίγω ξανά τα σουβλάκια – μερικές φορές καλύτερα και από το τυλιχτή του καταστήματος – και ξεκινάω τον μεγάλο αγώνα του καταβροχθίσματος. Δίνω αυτήν την άνιση μάχη για να καταφέρω να στείλω το σουβλάκι από τον οισοφάγο μου στο στομάχι μου. Όπως καταλαβαίνεις αγαπημένε μου αναγνώστη δίνω μάχη με τα σουβλάκια μου-σου είπα δεν είμαι καλά.

Στο δια ταύτα τώρα. Στην Πρέβεζα έχω φάει σουβλάκια από όλα τα σουβλατζίδικα. Το άρθρο θέλω δε να αναφέρω σε αυτό το σημείο για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις (όπως αυτή του κεμπάπ με τον κιοφτέ), δεν είναι ούτε διαφημιστικό,ούτε αρνητικό προς τα μαγαζιά που θα αναφέρω ή δεν θα αναφέρω . Απλώς έχω φτιάξει μια λίστα με τα τοπ σουβλατζίδικα της πόλης μου. Ξεκινάμε λοιπόν:

Στο νούμερο ένα, στο τοπ οφ δε τοπ, βρίσκεται η ψησταριά ” Το Πέρασμα ” , που είναι απέναντι από το γήπεδο.Να σας αναφέρω μόνο ότι από την παραγγελία στο τηλέφωνο, ο υπάλληλος ξέρει την οδό που μένω, το επίθετο στο κουδούνι κλπ κλπ .  Γουστάρω πολύ “Πέρασμα” γιατί η πίτα είναι λαδωμένη και μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Επίσης, το σουβλάκι έχει μια φοβερή ισορροπία ως προς το κρεμμύδι και την τομάτα. Το σουβλάκι είναι τρυφερό και ζουμερό και η ποιότητα δεν αλλάζει ποτέ στο συγκεκριμένο σουβλατζίδικο . Μοναδικό φάουλ ότι τα σουβλάκια έρχονται χωρίς αλάτι και αναγκάζομαι να τα παστώνω μόνος μου…

Στο νούμερο δύο της λίστας είναι η ψησταριά ”Θράκα”, στη λεωφόρο Ειρήνης .
Καλή προσπάθεια.Καθαρός χώρος, τίμιο σουβλάκι απ όλες τις απόψεις . Μοναδικό φάουλ και εδώ το αλάτι.

Στο νάμπερ θρί είναι το ψητοπωλείο ”Γεύσις”, στην αρχή της αγοράς . Από το “Γεύσις” προτιμώ το φοβερό κοτομπέϊκον με την ντελικάτη σάλτσα και στα τυλιχτά γουστάρω τρέλα το κάψιμο που κάνει το πλατό του στην μέση της πίτας. Και εδώ φάουλ στα τυλιχτά είναι η έλλειψη αλατιού.

Στο νούμερο τέσσερα θα βάλω δυο καταστήματα:Το ”Στάση σουβλάκι ” και το ”Ψήνεσαι” . Το ένα είναι στην Λεωφόρο Ειρήνης και το άλλο στην Ιωαννίνων. Πραγματικά και στα δυο μπορείς να κάνεις ένα καλό σουβλακογεύμα.

Υπάρχουν και άλλα σουβλατζίδικα στην Πρέβεζα που δεν θα αναφέρω. Όχι γιατί δεν μου αρέσουν απαραίτητα (καθώς τρώω από όλα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), απλώς γιατί θεωρώ τα παραπάνω ως τοπ για τη δική μου γεύση .

Γενικά πάντως μπορώ να πω ότι σε όλα-εκτός από το “Πέρασμα”- δεν με τρελαίνει η πίτα που χρησιμοποιούν.
Καλή Όρεξη …