Σε απόσταση περίπου 35 χιλιομέτρων από την Πρέβεζα υπάρχει ένα γαλατικό χωριό που το λεν Ζερβό . Έχει περίπου 70-80 μόνιμους κατοίκους ένα και μοναδικό καφενείο πολλά παράξενα ονόματα και οι κάτοικοι του λειτουργούν σαν να είναι κοινότητα .
Σε αυτό το χωριό ζει εδώ και 70 συν χρόνια η γιαγιά η Λάμπρω . Παντρεμένη με τον Παππού το Νάκο ( Από το Γιαννάκο παρακαλώ) ζουν σε μια περιοχή κοντά στο βουνό που την λένε Λακατρανή . Οι συνθήκες ζωής στη Λακατρανή είναι αντίξοες σε σχέση με το χωριό . Η σχέση της Λάμπρως και του Νάκου είναι μια σχέση αγάπης , Μίσους , Πάθους κ.λ.π. Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούνε δηλαδή . Οι δυό τους είναι κτηνοτρόφοι και έχουν ένα μικρό κοπάδι από κατσίκια αλλά και κάποιες κότες . Τα παλαιότερα χρόνια ο Παππούς Νάκος είχε και γουρούνια . Εκτός από το κρέας παράγουν επίσης Τυρί ,Γιαούρτι και ότι άλλο μπορούν να πάρουν από τα λιγοστά ζώα που έχουν .

Η Γιαγιά έχει φούρνο πλίνθινο . Φτιάχνει σε αυτόν το ζυμωτό ψωμί  . Αλήθεια το θυμόσαστε αυτό το ψωμί ;

Εγώ πάλι έχω θύμησες από το χωριό της μητέρας μου και την γιαγιά μου την Χαρίκλεια .  Κάθε πρωί στις διακοπές το έτρωγα ως δεκατιανό . Πότε με Ελαιόλαδο και αλάτι ρίγανη και πότε με νερό και ζάχαρη . Σε ειδικές περιπτώσεις το έτρωγα με μια σφήνα χλωρό τυρί από τα γίδια της Χαρίκλειας .

Ο φούρνος την Λάμπρως έχει ταΐσει γενεές και γενεές . Βλέπεις η Λάμπρω είχε 4 παιδιά και αν υπολογίσουμε ότι το ηλεκτρικό ρεύμα στην Λακατρανή έφτασε περίπου 20 χρόνια πριν, ο φούρνος της Λάμπρως έχει ψήσει πολλά και διάφορα πράγματα  . Πρόσφατα σε μια επίσκεψη που έκανα στο σπίτι τους είχα μια ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Λάμπρω . Μου έλεγε για εκείνα τα παλιά χρόνια και για την φτώχεια που υπήρχε τότε . Μου έλεγε επίσης ότι παραμονή πρωτοχρονιάς οι φούρνοι του χωριού δεν έψηναν Βασιλόπιτα αλλά έψηναν ρυζόπιτα  . Έψαξα λοιπόν να βρω την συνταγή ,ρώτησα και την γιαγιά αλλά δύσκολα της παίρνεις κουβέντες αν δεν θέλει . Τα λόγια της Λάμπρως ήταν τα εξής : ΕΕΕ τι είναι ; φύλλο κάτω φύλλο πάνω και στην μέση ρύζι με αυγά και τυρί . Ούτε λόγος για συνταγή . Συνταγή βρήκα στο βιβλίο του Αλέξανδρου Γιώτη με τίτλο Εδεσματολόγιο Ηπείρου , στην σελίδα 126 . Πρόκειται για μια απλή συνταγή από την περιοχή των Ιωαννίνων που υπάρχει φυσικά και σε όλη την Ήπειρο . Δεν θα ανεβάσω ακόμη την συνταγή και αυτό γιατί θέλω να παρακαλέσω την Λάμπρω να μου την φτιάξει στον Πλίνθινο φούρνο της .

Μέχρι τότε σας αφήνω με την φαντασία σας καθώς τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές εγώ , μπορώ να μυρίσω το κάψιμο των κλαδιών του φούρνου όπως και την μοσχοβολιά του Ελαιόλαδου που έχουν τα φύλλα της Πίτας .

Ελπίζω να μου κάνει την χάρη η Λάμπρω και να μαγειρέψουμε μαζί  στον φούρνο της . Μέχρι τότε Υπομονή ………….